Нэг өдрийн төлөө зуун өдөр....

Зуу зуун өдөр ээлжилэн эргэж байвч хорвоод хамгаас чухал ганцхан өдөр бий. Тэр л өдрийн төлөө үсийхээ үзүүрээс хумасныхаа үзүүр хүртэл шөнө нойргүй хонож бэлдэх хичнээн сайхан гээч. Хайртай түүнийгээ баярлуулах гэж өөрөө мэдэр ч үзээгүй тэр л сайхан мэдрэмжийг хайртай түүндээ мэдрүүлхийг хичнээн хүссэн гэж санана...

Өдрийн ачаалалтай ажлаа амжуулчихаад хайртыгаа хэрхэн яаж баярлуулах бүхнээ бодож хэвтэнэ. Бүр үзэг цаас хүртэл нийлүүлэж сууна. Тэр минь яаж хүлээж авах бол, тэр минь хэрхэн инээх бол, ямар ямар ямар гэж бодсоор үүр цайлгах бас л сайхан шүү....

Өөрийнхөө хийж чадах бүхнээ дотроо бодоод л, найзуудаасаа хамгийн сайхан газар хаана вэ гэж асууж лавлаад л, ямар бэлэг өгөх вэ? Тэр л чухал өдрөөр нь хэрхэн яаж , хаана баярлуулах вэ?  гэх мэт бодолд сар өдрөөр тоолон автсан байлаа. Түүнийхээ аз жаргалтай гэх чинь инээхийг л харах гэж олон өдөр нойргүй хоносон шүү...

Хоног, хуруу хоёрыг даран хүлээсэн өдөр минь ч ирлээ шүү. Дотроо чимээгүйхэн догдолж бас сэмхэн сандарч байлаа.... Нэг өдрийн төлөө зуун өдөр төлвөлсөн бүхнээ хийхийн өмнө хичнээн их сандардаг бас өөртөө цээжилж тогтоосон үг бүхнээ хормын төдийд мартчихсан шүү.. хахаха. Нэг мэдхэд сандарчихсан, салгалчихсан зогсож байснаа л санадаг шүү.... Тэгхдээ миний төлвөлсөн бүхэн шиг болоогүй ээ... Сэтгэл их өвсөн ч, зүрх намайг хурцалж, хувцасаа өмсөөд хайрт руугаа гүйхийг ятгасан хэхэх. Бидний хайр ийм л агуу шүү... Зуун өдөр бэлдсэн бүхэн минь хормын төдий буюу БИ ГЭРИЙХЭНТЭЙГЭЭ ТЭМДГЭЛНЭЭ гэсэн үг нь хүчит салхинд үнс хийсэн мэт л болсон. Тэр л чухал өдөр би төлвөлсөн бүхнийхээ дөнгөж 30 хувийг л хийсэн хэхэх..