Wednesday, May 24, 2017

Өвчин намдаах эм...

Сайн уу?
Хүний биеийн бүх л эрхтэн өвдөх үед бүх л өвчинг нь түр болон удаан хугацаагаар намдаах эм байх хэрнээ. Хүний сэтгэл гэдэг бүхэл бүтэн эрхтэнд л өвчин намдаах эм байхгүй юм даа..

Хүн гэдэг зүйл үүсэн бий болсон цагаас л хойш сэтгэл гэдэг энэ эрхтэн дагаж хөгжиж , өөрийн гэсэн үүргээ гүйцэтгэж ирсэн гэдэгт би итгэдэг. Гэтэл өнөөдөр бид бүхэнд сэтгэл гэдэг эрхтэн яг л үүргээ хийхээ байж гавяаныхаа амралтанд гарсан мэт л байх юм даа..

Хүн бүхний дотор өөр өөрийн гэсэн үзэл бодол байдаг л байх л даа. Гэтэл тэр дотоод орон зайд хүний сэтгэл гэдэг зүйл байдаг болов уу? Би ч мэдэхгүй юм. Аль эсвэл хэн нэгний дотоод ертөнц рүү би дутуу өнгийж байн уу? гэдэг 2 хон асуулттайгаар алхаж явна.

Хайртай хүнийхээ төлөө өөрийн хийж чадхаас чадахгүйг хүртэл хийдэг хүн та хайртай гэж амаа цуцталаа хэлэх дээ сэтгэл гэдэг зүйлийг ойлгож чадсан болов уу даа?

Хүний сэтгэл гэдэг эрхтэн яагаад өвддөг бол? Би хүний сэтгэл гэдэг зүйлийг яг л шил мэтээр төсөөлж хардаг. Хүн бүхний дотор энэ шил янз янз л байна л даа. Зузаан, нимгэн, хагарсан, зурагдсан, үүрч бутарсан,  тунгалга гээд л янз бүр байдаг. Олон хүний дотоод шил нь хагарсан бүр цоорсон байхыг би мэдэрч билээ...

                      Энэ бол таны дотоод ертөнцөд байгаа миний харж байгаа сэтгэл

Харин энэ бол хүнд хэтэрхий сэтгэлээ нээгээд , одоо өөрийгөө зүхэж байгаа нэгэн хүний сэтгэл...
Хэтэрхий буруу хүндээ дэндүү итгэсэн хүний  сэтгэл 
Харин энэ бол хүний сэтгэл зүрхний түвшин юм.. 
Хүнд хэр зэрэг сэтгэлээ нээж түүнд итгэл хүлээлгэх бүрт шил нь улам зузаарч байгаа юм. 
Хүнд итгэж сэтгэлээ бүрэн нээж чаддаггүй хүнийх бол нимгэн л байна. 
Харин сэтгэл нь нэг л гунигай, сэтгэл нь таагүй хүний сэтгэл яг л ийм байна... 

Харин таны сэтгэл ямар хэмжээтэй бас ямар дүр зураглалтай харагдах бол? 

Шил зузаан байх тусам сэтгэл зүрхний өвдөлт тийм л хэмжээгээр өвдөнө. 
Хүний сэтгэл зүрхээр тоглогчидоос хол байж, Өөрийн энэ л шилэнд хэнийг гар хүргүүлэх вэ? Хэнээр чулуу шидүүлж хагалуулах вэ? гэдгээ та өөрөө бодож үзээрэй. 
Миний нүд...

No comments:

Post a Comment